Wolkenkrabbers in Seattle en elanden in Teton

Zo, daar zaten we ineens in het vliegtuig, nog maar nauwelijks bijgekomen van een fantastische bruiloft. De reis begon al goed, want het personeel in het vliegtuig wist op de een of andere manier dat we net getrouwd waren. Ze kwamen met een groepje naar ons toe om ons te feliciteren en gaven ons champagne! Lekker hoor, om elf uur ’s ochtends. Een goede tien uur later landden we in de buurt van Seattle, waar het ongeveer net zo laat was als toen we vertrokken uit Nederland. Dat beloofde een lange dag te worden.

We hebben een mooie huurauto gekregen, een Chevrolet Impala, voor Amerikaanse begrippen misschien niet zo groot, maar voor ons voelt het nu al als een tweede huis. In Seattle verbleven we in een simpele AirBnB, omdat we een beetje geschrokken waren van de prijzen voor een hotelnacht. Zo goed en zo kwaad als het ging probeerden we het zo lang mogelijk te rekken voor we zouden gaan slapen, dus we trokken de stad in. Na een beetje rond te hebben gelopen door de stad, vonden we het om 7 uur ‘s avonds lokale tijd, 4 uur ’s nachts in Nederland, wel welletjes. We werden daardoor natuurlijk veel te vroeg wakker en hebben zeker de rest van de week nodig gehad om aan het Amerikaanse ritme te wennen.

De volgende dag zijn we per bus Seattle in getrokken. Het is een moderne Amerikaanse stad, met als hoogste gebouw een 73 verdiepingen tellende wolkenkrabber. Op het skydeck hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Vanaf daar zagen we ook de space needle zien, die weliswaar bekender, maar ook veel minder hoog is. Het dieptepunt van Seattle is de aanwezigheid van een behoorlijk aantal zwervers en bedelaars. Die kwamen we regelmatig tegen, vaak hardop tegen zichzelf pratend, eigenlijk best wel beangstigend en meelijwekkend. De stad is, typisch Amerikaans, in allemaal blokken opgedeeld, met genummerde avenues die allemaal parallel aan elkaar van noord naar zuid lopen. Een echt centrum, zoals je dat in Europese steden hebt, hebben we niet gevonden. Wij bezochten het oudste wijkje van Seattle; Pioneer square en dat stamt uit het einde van de 19e eeuw, dat is dus meer dan 10 keer zo jong als Nijmegen! We hebben verder een beetje rondgestruind door de stad en ons verbaasd over de ontelbare vele koffiebars, vooral Starbucks, dat hier vandaan komt.

Vanaf Seattle is het een klein eindje rijden (2 uur) naar Anacortes, waar een pont vertrekt richting San Juan Islands. Daar hadden we een tour geboekt om orka’s te spotten en dat is heel goed gelukt. Het was een beetje koud en het regende, maar daar hebben orka’s natuurlijk geen last van. We hebben er misschien wel 10 gezien, en sommige kwamen best dicht bij ons bootje. Sommige moest je ontdekken door met een verrekijker te zoeken naar de damp die ze uitblazen bij het uitademen, of naar de 2 meter lange rugvin van volwassen mannetjes. Na een goede 2 uur varen, werden we als klap op de vuurpijl ook nog getrakteerd op een paartje zeearenden en een groep zeeleeuwen. Dat maakte Lieke helaas niet minder zeeziek, maar maakte het wel een heel geslaagde trip.

De twee dagen erna zijn we op doorreis geweest naar Yellowstone. Tijdens de lange autorit zagen we het landschap de hele tijd veranderen. Het begon met grote bergen en groene dennen, maar eenmaal aan de andere kant van de bergen valt een stuk minder regen en lijkt het net of je in Spanje bent. Glooiende gele heuvels zo ver je kunt kijken. We zijn onderweg op een aantal mooie plekken langs de route gestopt om te kijken, zodat het eigenlijk best leuk was om de hele dag in de auto te zitten.

Yellowstone is een prachtig park, gelegen op een vulkanisch actief gebied. Je kunt het prachtige landschap heel goed bekijken door een van de twee wegen te nemen die in een cirkel door het park lopen. Daarnaast zijn de dieren de grootste attractie van het park. Zo zagen wij een coyote, herten en heel veel buffels. Zodra er ergens een grote buffel te zien is, heb je meteen een file, doordat iedereen vergeet dat ze op een weg zijn en zomaar stopt om foto’s te maken. Dat is best begrijpelijk, maar aan het einde van onze twee dagen in het park echt ontzettend irritant. We hadden misschien wel 100 buffels gezien in die paar dagen en dan is een kwartier file die ene extra buffel echt niet meer waard. Op onze tweede dag in het park hebben we vooral de vulkanische bezienswaardigheden bezocht; de hotsprings, bubbelende modderpoelen en natuurlijk de geisers. De meeste bekende is ‘old faithfull’, die trouw iedere anderhalf uur de verzamelde toeristen verblijdt met een uitbarsting. De minder bekende ‘lone star’ kun je in een uurtje naartoe lopen. Wij deden dat, samen met een handjevol andere toeristen, en we hadden geluk want al binnen een half uur begon de geiser uit te basten en dat doet ie normaal elke 3 uur. Na deze geisers, op de weg naar onze volgende bestemming, hadden we wat minder geluk. Een grote bosbrand was opgelaaid en versperde ons de weg. We moesten omdraaien en een goede drie uur omrijden, door de aardappelvelden van Idaho. Na een vermoeiende rit waren we gelukkig alert genoeg om in het donker een uitwijkmanoeuvre te maken voor een tegemoetkomend aangereden hert. We hoorde een klap vlak voor ons en onze tegenligger had hem op de motorkap. Het hert kwam vlak voor ons auto langs de heuvel afgegleden, maar afgezien van het hert was iedereen ok. Het was wel even schrikken en die bordjes met ‘wildlife crossing next 20 miles’ nemen we nu ietsje serieuzer...

Iets ten zuiden van Yellowstone ligt het minder bekende nationale park Grand Teton. Ook daar zijn veel dieren te vinden en hebben we een eland gespot. Ondanks een goede 2 uur stapvoets rijden op zoek naar een beer, hebben we die (nog) niet gezien. Gelukkig hebben we ook geen beren gezien bij een mooie wandeling die we daar maakte, tussen de bergen en prachtige meertjes in. Het was een flinke klim, maar een welkome afwisseling op de uren die we zittend in de auto doorbrengen.

Amerika is een gek land. Veel mensen rijden in ontzettend grote auto’s; grote pick-ups en SUV’s zijn de norm. Nog groter zijn de ‘campers’ waarmee mensen op vakantie gaan, en waar ze gerust nog een auto of een boot achteraan slepen. Het land is ook helemaal ingericht op de auto en op onderweg zijn, zo vind je er heel veel fastfood restaurants waar je snel kunt eten. Gezellig uit eten gaan is ons nog niet echt gelukt, want binnen tien minuten staat je bestelling voor je neus en zodra je je bord leeg hebt krijg je de rekening gepresenteerd. Daar zie je dan ineens dat je ook nog belasting moet betalen, want dat zit niet in de prijs, evenals de fooi die hier niet optioneel is. Tot slot zijn Amerikanen schijnbaar ontzettend geïnteresseerd in hoe het met ons gaat, want je wordt hier vaak begroet met “how are you?”. Zelfs de dame achter de kassa wil weten hoe het met ons gaat, en ondanks dat we er niet altijd op in gaan, hebben we al regelmatig felicitaties in ontvangst genomen voor ons pas gesloten huwelijk.