Hoge bomen en steile bergen

Nog altijd in het warme Californië, reden we vanuit Los Angeles richting de Sierra Nevada, een bergrug waar veel nationale parken zitten. Wij gingen eerst naar Sequoia National Park toe, waar we de grootste boom ter wereld hebben gezien; General Sherman. Het is heel indrukwekkend om tussen deze gigantische bomen te lopen van soms wel een paar duizend jaar oud. Sommige bomen hadden al menig bosbrand doorstaan en torenden ver boven het bos uit. In dat bos werden we ook verrast met een andere bezienswaardigheid; een zwarte beer! We hadden al in veel nationale parken naar beren gezocht, maar zonder succes, en hier liep er eentje rond te struinen. De grote menigte om de beer heen fluisterde om hem niet te laten schrikken. Hiermee maakt The Bear State (California) zijn naam goed waar.

Het volgende park was Yosemite, waar niet de bomen, maar de bergwanden heel hoog zijn. Het is vooral bekend vanwege een hele mooie vallei met hele steile bergwanden. Schijnbaar ook een plek waar Amerikanen kunnen trouwen, want terwijl wij een broodje zaten te smeren, gaven even verderop twee mensen elkaar het jawoord. Na de lunch hebben we een race tegen de klok gehouden, met een wandeling waar 2 tot 4 uur voor stond. Het was een flinke klim naar boven, zeker 300 meter, naar de top van een waterval. Vanaf daar had je een prachtig uitzicht de vallei in. Een beetje moe keerden we, een uur en drie kwartier later, in de vallei terug voor het sluitstuk van de dag: yosemite falls. Na een half uur lopen kwamen we erachter dat die waterval het in het najaar niet meer doet. We hebben naar een mooie rots staan kijken, waar iets van de normale loop van de waterval nog wel te zien was door de mosgroei. Wat een indrukwekkend gezicht...

Na dit natuurschoon, reden we naar San Francisco toe, of eerlijk gezegd Oakland, een stadje ernaast. We hebben vanaf daar iedere dag een trein (de Bart) genomen, naar SF. In San Francisco zijn we natuurlijk naar Alcatraz geweest, het eiland dat vroeger dienst deed als gevangenis. De audiotour zat vol met mooie verhalen over het leven daar en de ontsnappingspogingen. Wij hebben gewoon de boot teruggenomen naar het vasteland en daar ook het toeristische trammetje genomen. Dat is hard nodig in San Francisco, want er zijn allemaal behoorlijke steile bergen in de stad. Daar kwamen we de dag erna achter, toen we door de stad zijn gefietst. We kregen een routesuggestie mee van de fietsverhuurder, die we ongeveer hebben gevolgd. Door een groot park, langs de Nederlandse windmolen en de kust richting de bekende Golden Gate Bridge. Hier zijn we heen en terug overheen gereden, met een prachtig uitzicht over de stad. Op de weg terug naar de fietsverhuur, hebben we de kortste weg genomen op de kaart; het leek zo simpel. Onderweg bleek dat we de twee hoogste heuvels uit de stad over moesten. Sommige straatjes waren zo steil dat je fiets begon te steigeren en we moesten lopen. Lieke had nog twee dagen lang spierpijn na dit sportieve avontuur.

San Francisco was een hele leuke stad. Het is niet zo groot, ongeveer 10 bij 10 kilometer, en daardoor lekker overzichtelijk. Het openbaar vervoer is er goed geregeld, dus je komt overal eigenlijk heel makkelijk, ook zonder auto. Het grootste deel van de stad heeft hele schattige huisjes, van 2 verdiepingen hoog en geverfd in allerlei zomerse kleuren. Er zijn op veel plekken restaurants te vinden en met een beetje moeite vind je ook prima eten voor niet al teveel geld. Het leek in deze stad zelfs redelijk mee te vallen met de zwervers, afgezien van één wijk waar we in het donker een keer kwamen. Na een bezoekje aan het theater hadden we honger en liepen we een fastfood restaurant in. Daar zat het vol met zwervers, die kwamen zo op de fiets het restaurant binnengereden, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. We waren maar wat blij toen ons eten klaar was en we de toko konden verlaten.

Na San Francisco reden we langs de kust van de Stille Oceaan naar het noorden. Die kust lijkt niet echt op de Nederlandse kust; het was een ontzettend kronkelige bergachtige weg op sommige stukken. Daar moet je wel tegen kunnen en niet wagenziek van worden. Lieke heeft dus vaak gereden, om de schade te beperken. Gelukkig was het uitzicht wel prachtig en na een hele dag rijden, bereikten we Eureka. Nog verder naar het noorden ligt het Redwood National Park, waar bomen groeien die nog hoger worden dan Sequoia’s. Deze bomen zijn minstens even indrukwekkend, maar dan zonder de grote drommen toeristen in het park. We hebben het gehouden bij kleine wandelingen, tussen deze reusachtige bomen, want onze tocht naar het noorden had nog vele kilometers te gaan.

Na een tussenstop in Grants Pass reden we verder naar Crater Lake. Dit meer is ontstaan uit een ingestorte vulkaan en is werkelijk prachtig om te zien. Het water is heel erg blauw en het cirkelvormige meer is omgeven door steile bergwanden. Langs de weg over de rand van de caldera (zo heet de vulkaanmond) zijn er tal van uitkijkpunten. Ook al keken we iedere keer naar hetzelfde meer, iedere uitkijkpunt weer konden we de drang om te stoppen niet weerstaan. We hebben hier ook gemerkt dat we niet meer in het warme Californie zijn, want terwijl we zaten te picknicken tussen de met sneeuw bedekte heuvels was het toch best wel fris. Hopelijk is dat in Portland, onze volgende bestemming wat beter.